Όταν ένα παιδί κάνει μια ζημιά, π.χ. σπάσει ένα ποτήρι και ο πατέρας του δεν πάρει είδηση, το παιδί κλαίγοντας πηγαίνει και του λέγει: Πατέρα, έκανα μια ζημιά, με συγχωρείς. Τότε ο πατέρας του, δεν το μαλώνει ούτε το χτυπά, αλλά το χαϊδεύει και του λέει: Δεν πειράζει, παιδί μου. Τότε το παιδί σκεπτόμενο από την μία την ζημιά που έκανε και από την άλλη την αγάπη του πατέρα του, κλαίει από χαρά. Έτσι και ο άνθρωπος, συναισθανόμενος αφ' ενός την αμαρτωλότητά του, αφ' ετέρου δε την άπειρη φιλανθρωπία και αγάπη του Θεού, κλαίει διότι λύπησε τον Θεό, κλαίει όμως και από χαρά και ευγνωμοσύνη προς Αυτόν. Και όσον περισσότερο συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του και κλαίει, τόσο ο Θεός περισσότερο τον ελεεί και τον ευλογεί.
Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
.gif)
